GS Fartlek vs. Philippe Gilbert: een case study

Na een heel voorjaar fameus wat kopwerk te doen, was het de beurt aan iemand anders.  En dan komt GS Fartlek natuurlijk uit bij Philippe Gilbert.  Vanzelfsprekend werpt de kenner op: "jamaar, da's niet eerlijk".  Volledig terecht.  Vandaar dat Gilbert dan als voorgift het parcours mocht kiezen.  Kwestie van het toch een beetje in evenwicht te krijgen.

Met z'n tweeën waren ze om deze (Fart)lekkere confrontatie aan te gaan.  Vooraf:

• Fartlekker 1 heeft lang haar en doet doorgaans nooit kopwerk op het vlakke.  Hij heeft daarentegen wel het gabarit dat aanleunt bij dat van Gilbert.
• Fartlekker 2 is een prille veertiger, heeft geen haar en doet doorgaans kopwerk op het vlakke.  Met zijn 88 kg is hij veeleer een klim-olifant dan een klim-geit.

Het traject was niet van de poes.  Gilbert geeft de voorkeur aan hellingen waarvan het maximale hellingspercentage minstens 22% haalt.  Tussen km 4 en 35 werden al onmiddelijk ongeveer 750 hoogtemeters voorgeschoteld.

Fartlekker 1

't Was te verwachten...  Tijdens de nerveuze aanloop was het chaos troef en wachtte hij zijn kansen schoon af.  Vanuit de achtergrond sloeg hij de esbattementen vooraan gaande.  Het cyclisch darwinisme zorgde ervoor dat al na drie hellingen enkel de fitste fietsers vooraan overschoten en algauw zag hij zijn kans schoon om als een duivel uit een doosje naar voor te schieten.  Gedurende het gros van Gilberts trainingsritje fladderde hij rond in de voorwacht. Vanuit de achterhoede was het niet zichtbaar, maar de persfotografen was het niet ontgaan: niet alleen danste onze piccolo samen met Gilbert de Muur van Huy op, maar en plus ging hij een beetje kop gaan doen in de vlakte... De smeerlap!  Gelukkig voor ons, zette la Redoute hem terug met beide voeten op de grond...

Fartlekker 2

Hier lag het anders.  De vraag was niet òf hij zou kunnen aanklampen, maar veeleer: hoe làng hij zou kunnen aanklampen.  Een toertje Bruine Put of een beklimming naar het Lembeekbos resulteert doorgaans in het flirten met een maximale hartslag.  Wat zal dat worden met 15 côtes en murs die zowel in hoogteverschil als in hellingsgraad gemakkelijk het dubbele halen van deze referentiehellingen?  Soms zegt een grafiekje meer dan een paar alinea's...

In het groen zie je de hoogtelijnen (de eerste klim komt overeen met een hoogteverschil van 160m en de klim rond km 16 komt overeen met een hoogteverschil van 100m).  En 180 is de maximale hartslag.  Bij de eerste helling is het al duidelijk dat het niets zal worden (onopgewarmd gedurende 3 minuten in de hoogste zone is sportieve suicide).  Bij de zes bovenstaande hellingen zie je dat het direct neerwaarts gaat met het pieken... De boodschap was duidelijk... doseren en afhaken.  35km pieken om Gilbert op een trainingsritje te kunnen volgen.  Een les in nederigheid...