Arc-en-Ciel 2012, rit 5: koninginnerit

Het kan niet altijd Dender, Dijle en Zenne zijn.

Rit 5 staat geboekstaafd als de koninginnerit met zijn 4100hms en 170km: Saint-Martin-Vésubie/Col Saint-Martin (550hms)/Col de la Couillole (1100hms)/Gorges du Cians/Een aantal schermutselingen ter linkeroever van de Var (1100hms)/La Madone d'Utelle (700hms)/vallei van de Vésubie (600hms). We spelen haasje over tussen de drie voornaamste bijrivieren van de Var: de Cians, de Tinée en de Vésubie. 

• Vésubie -> Tinée: Col Saint-Martin
• Tinée -> Cians: Col de la Couillole
• Cians -> Var: Gorges du Cians
• Var -> Tinée: schermutselingen
• Tinée -> Vésubie: la Madonne d'Utelle

clicken om te vergroten

Zelfs met de auto zou dat een onwaarschijnlijk mooie tocht moeten zijn!  Op het bovenstaande kaartje rijden we tegen wijzerszin.  De horizontale lijn ten noorden volgt de cols Saint-Martin en de la Couillole.  De verticale lijn in het westen volgt de Gorges du Cians, de verticale lijn ten oosten volgt de Gorges de la Vésubie.  Langs de horizontale lijn in het zuiden speelden zich de schermutselingen af.

hartslag: een vitesse kleiner

De eerste twee cols (totaal 1600hms) werden genomen aan een lagere hartslag en een lagere verticale snelheid.  Na de eerste drie dagen geklommen te hebben tegen een hartslag van rond de 144 (YMMV) en een verticale snelheid van rond de 835hms kan het lichaam schijnbaar een terugslag krijgen.  Net zoals tijdens rit vier lijkt het meer aangewezen te klimmen rond hartslag 132 en met een verticale snelheid die eerder rond de 750 ligt.  Het is interessant om je hartslag te kunnen observeren tijdens het klimmen, maar eigenlijk nog boeiender om te kunnen zien hoe diep die soms zakt tijdens een afdaling.  Tijdens de afdaling van de tweede klim zakte die zelfs onder de 70. Die afdaling volgde de loop van de Cians, een onooglijk riviertje, maar wat een landschap!

De Gorges du Cians vormden een zoveelste adembenemend passage. Ongeveer 30km afdalen (zo rond de 3%), met slechts één serie van haarspeldbochten.  Des te meer adembenemend wanneer Dries net na die serie haarspeldbochten vooraan lek liep.  Aangezien zowat alle batterijen leegliepen (gsm, garmin en mezelf), was dat eigenlijk een soort van meevaller.  Zo kon ik tenminste mezelf wat heropladen: sandwiches met kaas en drinken, véél drinken.  Die gsm en garmin heropladen luktie niet.  Misschien eens iets nieuws overwegen?

20 jaar

Tijdens dergelijke uitstappen te berge zou de vallei een uitnodiging tot uitrusten moeten zijn.  Maar da's buiten de waard gerekend.  Een les in nederigheid is het om door iemand die 20 jaar ouder is op sleeptouw genomen te worden in de valei. Flirten met 35km/u terwijl je door een fikse tegenwind gegeseld wordt.  Merci Jean-Luc!  Een bevoorrading en een paar tientallen kilometer later krijgen we iets dat eerder op het voorgeborgte van de hel lijkt: eerst rijdt Dries andermaal lek (velglint: onthoud dat!), vervolgens zit de bezemwagen ons te pesten, het is èrg heet en tot slot krijgen we passages voorgeschoteld die tegen de 18% lijken aan te lopen.  Een hele opluchting wanneer blijkt dat de laatste 6 kilometer aan 5% zijn.  Het plateau ter hoogte van Madone d'Utelle ontgaat ons een beetje en terwijl we ons laven en spijzen wordt een geïmproviseerd velglint aangebracht op Dries' wielen.  Thanks to the mechanic.

Wazig

De afdaling naar de vallei van de Vésubie maakt een mens helemaal tureluurs en terwijl het laatste restje suikers volledig verdampen, worden ons tot slot nog 30km vals plat voorgeschoteld.  Het enige wat ik mij nog herinner is Dries' achterwiel...  De laatste grote hindernis was daarmee genomen, ook al duurde die 10 uur (voor een deel te wijten aan het oponthoud wegens materiaalpech en het elkaar opwachten).