Le Tourniquet Belge

Eén van de traditionele voorjaarsuitstappen wordt georganiseerd door RCTBASILIQUE – KCTBASILIEK. Net zoals ons medialandschap is deze rit ook zwaar onderhevig geweest aan een verregaande vervlakking. 110km stonden er op het menu met amper 350 verticale hoogtemeters te overwinnen. Maar ons geluk kon niet op wanneer duidelijk werd dat deze op het eerste zicht wat flauwe maaltijd geassaisoneerd werd met een pittige wind.

Traditioneel laat het merendeel van de Fartlekkers de antipasto (Ganshoren, veldwegeltjes langs Merchtem, richting Baasvelde) een beetje links liggen. Tot grote ergernis van zij die vinden dat je maar kunt overgaan tot de volgende schotel als de eerste leeggegeten is. De primo piatti (Scheldedijk tot Mariekerke) was succulent met een witte truffel hoog aan het firmanent en de dampkamp die op volle toeren draaide. Rudi, commander in chief, moest ei zo na zijn troepen tot de orde roepen om hen niet te laten vergalopperen.  De zone de ravitaillement van Mariekerke was niet meer dan een pauze om een repasse te krijgen.

Nog steeds in grupetto en met een nog niet verzadigde gretigheid werd de secundo piatto voorgeschoteld. De aanblik van het Schrijn voor Verongelukte Fietsers was het signaal om een kat en muis spel te beginnen tegen de wind. Of was het niet zozeer het Schrijn maar veeleer de wending in het traject: van richting Noordoosten naar Zuidoosten op het ogenblik dat we van de Schelde afsloegen naar het Kanaal Willebroek-Brussel?  Net zoals een emulsiesaus een pareltje is binnen de Franse gastronomie - een scheikundig fenomeen dat pas tot stand komt als alle ingrediënten aan de precieze temperatuur met een gepaste klopper onder elkaar gemengd worden - slaagde Fabrizio erin om een Tourniquet Belge tot stand te laten komen. Der Belgischer Kreisel, ofte de béarnaise van het wielrennen.  Als een dompteur die zijn juveniele leeuwen in bedwang houdt (Pascal, Axel en Bruno kunnen als juveniel gequalificeerd worden in vergelijking tot de meer gerespecteerde anciens).

Concreet: le « tourniquet belge » réunissant un nombre réduit de coureurs qui occupent successivement la tête du groupe pour partager les efforts. Cette formation permet de réaliser des vitesses record. Elle est mise en œuvre dans les courses par équipe. Elle suppose plusieurs conditions:

• un terrain plat, car en montagne la vitesse est réduite et l'effet d'aspiration minime ;
• une très bonne entente entre les coureurs ;
• des coureurs de niveaux techniques comparables ; pour conserver l'homogénéité du groupe, les coureurs les plus en forme restent un peu plus longtemps en tête et ceux plus fatigués restent moins longtemps.

 (schaamteloos gepikt van Wikipedia).

Voor een aantal fartlekkers was het Zennegat dè metafoor om een nakende indigestie af te wenden.  Een espresso, richting Walvis, meer moest dat niet zijn.  Terecht.  Anderen geven de voorkeur aan een formaggio.  Zwaar op de maag met dat draaien en keren en wind die constant van richting draaide.  Als ze niet van linksvooraan kwam, dan kwam ze van rechtsvoor.  Het vals plat tussen Grimbergen en de Ring was de finale digestivo die er misschien net teveel aan was. Daags nadien zorgde die alvast voor een fameuze kater en voor zij die zich bij alle gangen lieten gaan ook nog een indigestie...  Een kater en indigestie voor de benen, welteverstaan.