Arc-en-Ciel 2014 - Etappe 1: Béziers - Béziers (Hérault)

Onze vrees werd bewaarheid: al tijdens het ontbijt werden we op een eerste drache getrakteerd.  De hemel zat potdicht en er stond behoorlijk wat wind.  Echt verstandig was het niet om een kwartier van de start nog vlug carbon wielen te vervangen door wielen met conventionele (alu) velgen in de hoop beter te kunnen remmen en minder last te hebben van de aangekondigde hevige windvlagen.

Blijkbaar staat de cassette bij beide wielen niet op dezelfde manier gecentreerd.   De hele dag was het schakelen een beetje moeizaam.  Maar het lukte.  Wat ik niet meer wist, is dat die cassette eigenlijk al redelijk veel gebruikt was en dat de ketting dus geregeld zou doorslaan wanneer er veel kracht uitgeoefend wordt op de pedalen.  Allemaal luxe-problemen...

2km na de start begonnen een aantal renners wat harder te sleuren op kop.  Aanvankelijk dacht ik mee te glippen, maar nog eens 2km verder hield ik dat voor bekeken en dacht dat het beter was hen te laten gaan.  Die gasten zijn doorgaans een pak beter.  Het bleef echter maar bij een voornemen om verstandig te rijden.  Uiteindelijk bolde ik na 125km kopwerk slechts 10' na hen binnen, terwijl zij meer dan waarschijnlijk het werk onder elkaar verdeeld hadden.  Achteraf gezien was deze rit dus een beetje suïcidaal.  Strava geeft 2300 hoogtemeters aan, mijn garmin 1400, de organisator 1700 en de Garmin van Sven 2000.  Hoedanook, 4 uur rijden aan 75% van je FTP is waarschijnlijk niet opportuun voor een meerdaagse rit.  Vreemde vaststelling: de hartslag verstonden doorgaans min of meer een zekere logica, maar de laatste 10km zakte die nauwelijks nog onder de 145.  Misschien de hitte?  De tweede helft werd in droge omstandigheden afgelegd en de laatste 15km begon de zon nu en dan door te piepen.  Temperatuur zou dan direct een stuk boven de 30 gelegen hebben.

Bon, curieus wat morgen brengt.  Alvast een zwaardere zit dan die van vandaag die geboekstaafd zal staan als een opwarmertje van deze Arc-en-Ciel.