Friday 20 April 2012
LBL: 1999 - 2012
voor de vele amateurs van onze generatie is het 13 jaar geleden. Het zou mooi zijn moest Jurgen VDB Franks voorbeeld volgen.
Gorik, Rudi, Jan, Fabrizio en eventuele andere Fartlekkers: veel plezier morgen.
Sunday 15 April 2012
Bianchi Trofee (Bodegem, Ternat)
Voilà, een deftig en sportief ritje. Overtrokken hemel, stijve bries, hier en daar een regenbui. Mooie opkomst: Rudi, Jan, Axel, Veerle, Kieron, Bas, Nest, Koen en Bruno. Marc stond in voor de organisatie (niet op zijn eentje weliswaar). Een parcours dat veel gelijkenis vertoonde met één van de ritten van de Linde.
Naar goede gewoonte kwam iedereen afzonderlijk toe nadat elkeen zijn eigen bord leeggeten had.
Bianchi Trophee (Bodegem, Ternat) at Garmin Connect - Details
Naar goede gewoonte kwam iedereen afzonderlijk toe nadat elkeen zijn eigen bord leeggeten had.
Bianchi Trophee (Bodegem, Ternat) at Garmin Connect - Details
Monday 9 April 2012
PR -RvV: 1 - 0
Afgelopen week was er eentje om in te lijsten. Met als onderschrift: Boonen. Dezelfde protagonisten: Pozzato, Ballan, Chavanel, Terpstra, Van Summeren en de uiteindelijke winnaar, maar een totaal verschillende spanningsopbouw tussen De Ronde en Parijs - Roubaix.
De kunstgrepen zorgden ervoor dat de eerstgenoemde wedstrijd één langgerekte geeuw werd. Internationalisering, weet je wel. Modelleer de Ronde naar het voorbeeld van de Superprestige of de Gazet van Antwerpen Trofee en je krijgt veeleer een sport die de zatlap, de lokale dorpeling of de halfgeïnteresseerde VIP pleziert, dan een evenement dat tot de verbeelding spreekt van de paar miljoenen mensen die niet voldoende geïnteresseerd zijn om ter plaatse braadworst en jenever te drinken. Als er één sport is die je niet als voorbeeld moet nemen om te gaan mondialiseren, is het wel het veldrijden. Iedereen is het erover eens dat het gebrek aan mondialisering de grootste bedreiging is voor die sport.
Maar de kunstgrepen hebben er wel voor gezorgd dat de negatieve aspecten van de mondialisering hun intrede doen: een finish met nauwelijks toeschouwers - op de (VIP)tribune na. En tot slot een koersverloop dat even saai is als Milaan - San Remo. De spanningsopbouw die typerend is aan de aanloop naar elke moeilijke strook in PR of de Oude RvV, was er dit jaar niet bij in de Nieuwe RvV. De consensus onder de favorieten en hun luitenanten om gegroepeerd te blijven en geen folietjes te ondernemen voor de laatste lus was flagrant. En als door een valpartij toch een afscheuring plaats vond, liet de (letterlijk) per ongeluk gevormde kopgroep zich schier opzettelijk terug inlopen.
Een kleine ingreep hier en daar: dat verteert een klassieker nog. En soms zijn die onvermijdelijk. Maar de maakbaarheid van de mens is groter dan de maakbaarheid van een spannende klassieker.
Maar laten we de dingen eerlijk onder ogen zien: net zoals Milaan - San Remo was de Nieuwe Ronde interessant en spannend. Maar dan veeleer beperkt tot het koerseinde: pakweg de laatste vijftien kilometer. En bij de Nieuwe RvV had je - en plus - tussen (de laatste) kilometer 10 en 3 de tijd voor een sanitaire stop, om een koffietje te zetten en om de vaat te doen van het gebak dat je beter niet gekocht had. Bij PR zit je de laatste 100km aan je stoel gekluisterd en dat ondanks een koersverloop dat eigenlijk bijna voorspelbaar is... Value for money, heet zoiets
De kunstgrepen zorgden ervoor dat de eerstgenoemde wedstrijd één langgerekte geeuw werd. Internationalisering, weet je wel. Modelleer de Ronde naar het voorbeeld van de Superprestige of de Gazet van Antwerpen Trofee en je krijgt veeleer een sport die de zatlap, de lokale dorpeling of de halfgeïnteresseerde VIP pleziert, dan een evenement dat tot de verbeelding spreekt van de paar miljoenen mensen die niet voldoende geïnteresseerd zijn om ter plaatse braadworst en jenever te drinken. Als er één sport is die je niet als voorbeeld moet nemen om te gaan mondialiseren, is het wel het veldrijden. Iedereen is het erover eens dat het gebrek aan mondialisering de grootste bedreiging is voor die sport.
Maar de kunstgrepen hebben er wel voor gezorgd dat de negatieve aspecten van de mondialisering hun intrede doen: een finish met nauwelijks toeschouwers - op de (VIP)tribune na. En tot slot een koersverloop dat even saai is als Milaan - San Remo. De spanningsopbouw die typerend is aan de aanloop naar elke moeilijke strook in PR of de Oude RvV, was er dit jaar niet bij in de Nieuwe RvV. De consensus onder de favorieten en hun luitenanten om gegroepeerd te blijven en geen folietjes te ondernemen voor de laatste lus was flagrant. En als door een valpartij toch een afscheuring plaats vond, liet de (letterlijk) per ongeluk gevormde kopgroep zich schier opzettelijk terug inlopen.
Een kleine ingreep hier en daar: dat verteert een klassieker nog. En soms zijn die onvermijdelijk. Maar de maakbaarheid van de mens is groter dan de maakbaarheid van een spannende klassieker.
Maar laten we de dingen eerlijk onder ogen zien: net zoals Milaan - San Remo was de Nieuwe Ronde interessant en spannend. Maar dan veeleer beperkt tot het koerseinde: pakweg de laatste vijftien kilometer. En bij de Nieuwe RvV had je - en plus - tussen (de laatste) kilometer 10 en 3 de tijd voor een sanitaire stop, om een koffietje te zetten en om de vaat te doen van het gebak dat je beter niet gekocht had. Bij PR zit je de laatste 100km aan je stoel gekluisterd en dat ondanks een koersverloop dat eigenlijk bijna voorspelbaar is... Value for money, heet zoiets
Tuesday 3 April 2012
Roundup (./....)
1 April ligt achter de rug. En daarmee niet alleen het eerste kwartaal van 2012, maar ook het Vlaamse wielerervoorjaar. Akkoord: Parijs-Roubaix, de Scheldeprijs en de Brabantse Pijl volgen nog, maar het zwaartepunt ligt achter de rug. Het waren mooie wedstrijden, niet in het minst omdat het geen rare kwieten waren die wonnen.
Tendenzen en vaststellingen van afgelopen winterseizoen
- een zacht winterseizoen. Op een paar weekends na, prachtig fietsweer gehad. De conditie heeft tenminste niet de terugval gekend zoals andere jaren. Getuige daarvan de - naar onze maatstaven - massale deelname aan de twee BRM200s van Aurore Cyclo waar GS Fartlek geen slecht figuur sloeg en een collectieve glansprestatie neerzette.
- Geen (zware) blessures
- Nieuwe sponsor en bijhorende outfit (thx Fred- thx Rudi)
- Veel nieuw volk en vers bloed
En de ambities zijn niet min...
De horizon ligt voorlopig bij de Arc-en-Ciel (of moet het omgekeerd zijn? In elk geval: eerste twee weken van juli). Een voorlopig overzicht van de zwaartepunten voor het komende kwartaal waar we met een mooi ploegje aan moeten deelnemen:- Mons-Chimay-Mons op dinsdag 1 mei (205km/2600hms)
- Landen-Troisponts-Landen op zaterdag 12 mei (225km/3070hms)
- Parijs-Roubaix op zondag 10 juni (210km/51km kasseien)
- zondag 15 april, Rallye des couleurs de l'arc en ciel (120km, wschl. heuvelachtig. Als mogelijk alternatief voor de Bodegem Classic, Ternat). Verplaatsing zou per trein moeten gebeuren. Den amateur rijdt per fiets terug naar Brussel (45km).
- zaterdag 21 april, Luik-Bastenaken-Luik Classic (155km/2600hms. De 271km/4800hms vermeld ik eigenlijk liever niet. Dan doe je beter de Marmotte).
- zaterdag 28 april, La Philippe Gilbert (207km/3000???hms)
- zaterdag 19 mei, La Flèche de Wallonie (219km/4031hms)
Subscribe to:
Posts (Atom)