Het zog van P-man

Zondag 29 april bolden Pascal, Geert, Bas, Veerle, Kieron, Paul en Dries Brussel buiten via het park van Tervuren en Vossem*.

U zal gemerkt hebben dat GS Fartlek niet in zijn normale doen was: Schuman? Tervuren? Vossem? Inderdaad de sympathieke Dansaertclub waagde zich op aanstoken van Pascal op onbekend terrein. Ver van het vertrouwde kanaal Willebroek-Walvis-Charleroi.

Naast een demonstratie van zijn kennis van meer pittoreske wegen van Waals-Brabant, was dit voor Pascal ook de gelegenheid om zijn D-bike aka Dirk-bike aka Demolition-bike voor te stellen. Het rijwiel werd gepimpt door Fietsen Dirk (http://www.fietsendirk.com/) uit Drongen** en overgenomen van de illustere Thierry Declercq uit Kerkhove. Thierry is elite zonder contract bij Decock-Sportivo en was in 2011 met 5 zeges “goed op dreef”. Seizoen 2012 is – bij gebrek aan D-bike – heel wat minder…

Tijdens het ritje werd er kwistig in het rond gestrooid met wetenswaardigheden over de streek: de stedenbouwkundige voorschriften van Mélin, Dongelberg als geboorteplaats van Das Kampfschwein, de duikmogelijkheden in de steengroeves van Jodoigne,...

Een minpunt aan Waals-Brabant is dat – ingevolgde de politieke machtsverhoudingen – de maisons du peuple het moeilijk hebben. Bijgevolg zagen we ons verplicht te stoppen in de Spar van Hamme-Mille waar we ons versterkten met Meli honingkoek (326 kcal per 100 gram).

Vervolgens werden we rond 14u30 en een slordige 130km later, keurig afgeleverd aan Schuman.

Dries

*Alwaar we het prachtig bruine café “In ’t Wiel” passeerden. Hier moeten we bij een volgende gelegenheid zeker eens stoppen.

** U zal merken dat het kader van de D-bike verrassend goed gaat bij de GS Fartlek uitrusting. Alsook bij de uitrusting van Aurore Cyclo, Kureghem Sportif en De Dijkstoempers.

graph-theory meets cycling

De grote wiskundige Leonhard Euler, stelde zich ooit de vraag of het mogelijk was om een traject af te leggen doorheen Königsberg (het huidige Kaliningrad) waarbij elke brug precies één maal overgestoken werd.  Een nieuwe discipline binnen de wiskunde was geboren: de "grafen-theorie" of "graph-theory".  Afgelopen weekend vond GS-Fartlek er niets beter op dan een oplossing te zoeken voor een gelijkaardig vraagstuk: hoe kun je de verschillende stroken of segmenten van de trajecten van de 55, 80,155 en 205km van Mons-Chimay-Mons afleggen zonder herhaling...

Ons traject was vanuit wiskundig standpunt geen bevredigende oplossing van het gestelde probleem: er waren een aantal locale cyclische segmenten, zoals dat heet.  Ten bewijze: Mons - Chimay - Mons by GS Fartlek: details

It's Giro-time

In tegenstelling tot zijn generatiegenoot Sean Kelly, won Gianbatista - Gibi - Baronchelli wel degelijk een paar ritten in de Giro.  En zo beland je bij die andere baron: Edouard Baron Merck.  Eddy, voor de vrienden.  Hij won er een stuk of 24.  Er zaten er een paar bij in apocalypitische omstandigheden, vergelijkbaar met de LBL voor wielerliefhebbers van 14 dagen geleden... (de reclame in het begin moet je erbij nemen en je zet best de volumeknop zo snel mogelijk op 0).

GS Fartlek vs. Philippe Gilbert: een case study

Na een heel voorjaar fameus wat kopwerk te doen, was het de beurt aan iemand anders.  En dan komt GS Fartlek natuurlijk uit bij Philippe Gilbert.  Vanzelfsprekend werpt de kenner op: "jamaar, da's niet eerlijk".  Volledig terecht.  Vandaar dat Gilbert dan als voorgift het parcours mocht kiezen.  Kwestie van het toch een beetje in evenwicht te krijgen.

Met z'n tweeën waren ze om deze (Fart)lekkere confrontatie aan te gaan.  Vooraf:

• Fartlekker 1 heeft lang haar en doet doorgaans nooit kopwerk op het vlakke.  Hij heeft daarentegen wel het gabarit dat aanleunt bij dat van Gilbert.
• Fartlekker 2 is een prille veertiger, heeft geen haar en doet doorgaans kopwerk op het vlakke.  Met zijn 88 kg is hij veeleer een klim-olifant dan een klim-geit.

Het traject was niet van de poes.  Gilbert geeft de voorkeur aan hellingen waarvan het maximale hellingspercentage minstens 22% haalt.  Tussen km 4 en 35 werden al onmiddelijk ongeveer 750 hoogtemeters voorgeschoteld.

Fartlekker 1

't Was te verwachten...  Tijdens de nerveuze aanloop was het chaos troef en wachtte hij zijn kansen schoon af.  Vanuit de achtergrond sloeg hij de esbattementen vooraan gaande.  Het cyclisch darwinisme zorgde ervoor dat al na drie hellingen enkel de fitste fietsers vooraan overschoten en algauw zag hij zijn kans schoon om als een duivel uit een doosje naar voor te schieten.  Gedurende het gros van Gilberts trainingsritje fladderde hij rond in de voorwacht. Vanuit de achterhoede was het niet zichtbaar, maar de persfotografen was het niet ontgaan: niet alleen danste onze piccolo samen met Gilbert de Muur van Huy op, maar en plus ging hij een beetje kop gaan doen in de vlakte... De smeerlap!  Gelukkig voor ons, zette la Redoute hem terug met beide voeten op de grond...

Fartlekker 2

Hier lag het anders.  De vraag was niet òf hij zou kunnen aanklampen, maar veeleer: hoe làng hij zou kunnen aanklampen.  Een toertje Bruine Put of een beklimming naar het Lembeekbos resulteert doorgaans in het flirten met een maximale hartslag.  Wat zal dat worden met 15 côtes en murs die zowel in hoogteverschil als in hellingsgraad gemakkelijk het dubbele halen van deze referentiehellingen?  Soms zegt een grafiekje meer dan een paar alinea's...

In het groen zie je de hoogtelijnen (de eerste klim komt overeen met een hoogteverschil van 160m en de klim rond km 16 komt overeen met een hoogteverschil van 100m).  En 180 is de maximale hartslag.  Bij de eerste helling is het al duidelijk dat het niets zal worden (onopgewarmd gedurende 3 minuten in de hoogste zone is sportieve suicide).  Bij de zes bovenstaande hellingen zie je dat het direct neerwaarts gaat met het pieken... De boodschap was duidelijk... doseren en afhaken.  35km pieken om Gilbert op een trainingsritje te kunnen volgen.  Een les in nederigheid...