GS Fartlek / Driven by Volga, is a group of people who cycle, but not only for fun. And it's not just a team either. Want to join us? Please be welcome. We meet every Sunday at 08:30 in Barbeton near the end of rue A. Dansaertstraat (Brussels). Contact us via gs.fartlek@gmail.com

When you see a flash of white and gold passing… that’s us in our team colours, courtesy of Volga.

Thursday 22 March 2012

10/100/1000

Net zoals 21 februari misschien een interessante datum is (zie eerder), is ook 21 maart een interessante datum om een referentieritje vast te leggen. Dit maal niet zozeer omwille van historiek en heroïek, maar veeleer op het vlak van de fysiek. Een referentieritje omdat het uit een tiental hellingen bestaat (9 echte en 2 halve: dat maakt tien), gespreid over 100km en met in totaal een geaccumuleerd positief hoogteverschil van 1000 meter.


hoogte profiel van de 10/100/1000 rit

Een overzicht van de aangedane hellingen (hoogte, lengte, ligging op onderstaande kaart - bij benadering):

locatiehmkm
1Halle naar Hallerbos, Trompetstraat - Kasteelbrakelsesteenweg84200018-20
2Braine-le-Château, Rue Auguste Latour93330023-25
3Ittre, Rue du Bardé89480028-29
4Monstreux, Chemin d'Arquennes - Chaussée de Monstreux45320038-39
5Feluy, Rue des Combattants Français - Chemin du Bois d'Horrues30300043-44
6Ronquières, Hellend Vlak (langs rechts omhoog)58300049-52
7Ecaussines - Henripont, Rue des Héros90460057-58
8Ronquières, Charly des Bois94300063-65
9Oisquercq, Rue de Ittre64140073-74
10Braine-le-Château, Rue Mathias77360079-81
11Dworp, Bruine Put6060088

In het traject hieronder kun je uit- en inzoomen en de afstanden zijn getagd.


Op zich niet echt zware hellingen natuurlijk, maar als training kan het allemaal wel tellen. Vraag het aan Kieron & Rik. Het traject is duidelijk geïnspireerd door de rit van La Laiterie en door de ritjes van Otto. Het is perfect mogelijk om nog een paar bijkomende hellingen in te lassen!  Het moet mogelijk zijn om met 20km extra misschien aan de 1300 of 1500hms te geraken.

Monday 19 March 2012

Le Tourniquet Belge

Eén van de traditionele voorjaarsuitstappen wordt georganiseerd door RCTBASILIQUE – KCTBASILIEK. Net zoals ons medialandschap is deze rit ook zwaar onderhevig geweest aan een verregaande vervlakking. 110km stonden er op het menu met amper 350 verticale hoogtemeters te overwinnen. Maar ons geluk kon niet op wanneer duidelijk werd dat deze op het eerste zicht wat flauwe maaltijd geassaisoneerd werd met een pittige wind.

Traditioneel laat het merendeel van de Fartlekkers de antipasto (Ganshoren, veldwegeltjes langs Merchtem, richting Baasvelde) een beetje links liggen. Tot grote ergernis van zij die vinden dat je maar kunt overgaan tot de volgende schotel als de eerste leeggegeten is. De primo piatti (Scheldedijk tot Mariekerke) was succulent met een witte truffel hoog aan het firmanent en de dampkamp die op volle toeren draaide. Rudi, commander in chief, moest ei zo na zijn troepen tot de orde roepen om hen niet te laten vergalopperen.  De zone de ravitaillement van Mariekerke was niet meer dan een pauze om een repasse te krijgen.

Nog steeds in grupetto en met een nog niet verzadigde gretigheid werd de secundo piatto voorgeschoteld. De aanblik van het Schrijn voor Verongelukte Fietsers was het signaal om een kat en muis spel te beginnen tegen de wind. Of was het niet zozeer het Schrijn maar veeleer de wending in het traject: van richting Noordoosten naar Zuidoosten op het ogenblik dat we van de Schelde afsloegen naar het Kanaal Willebroek-Brussel?  Net zoals een emulsiesaus een pareltje is binnen de Franse gastronomie - een scheikundig fenomeen dat pas tot stand komt als alle ingrediënten aan de precieze temperatuur met een gepaste klopper onder elkaar gemengd worden - slaagde Fabrizio erin om een Tourniquet Belge tot stand te laten komen. Der Belgischer Kreisel, ofte de béarnaise van het wielrennen.  Als een dompteur die zijn juveniele leeuwen in bedwang houdt (Pascal, Axel en Bruno kunnen als juveniel gequalificeerd worden in vergelijking tot de meer gerespecteerde anciens).

Concreet: le « tourniquet belge » réunissant un nombre réduit de coureurs qui occupent successivement la tête du groupe pour partager les efforts. Cette formation permet de réaliser des vitesses record. Elle est mise en œuvre dans les courses par équipe. Elle suppose plusieurs conditions:
  • un terrain plat, car en montagne la vitesse est réduite et l'effet d'aspiration minime ;
  • une très bonne entente entre les coureurs ;
  • des coureurs de niveaux techniques comparables ; pour conserver l'homogénéité du groupe, les coureurs les plus en forme restent un peu plus longtemps en tête et ceux plus fatigués restent moins longtemps.
 (schaamteloos gepikt van Wikipedia).

Voor een aantal fartlekkers was het Zennegat dè metafoor om een nakende indigestie af te wenden.  Een espresso, richting Walvis, meer moest dat niet zijn.  Terecht.  Anderen geven de voorkeur aan een formaggio.  Zwaar op de maag met dat draaien en keren en wind die constant van richting draaide.  Als ze niet van linksvooraan kwam, dan kwam ze van rechtsvoor.  Het vals plat tussen Grimbergen en de Ring was de finale digestivo die er misschien net teveel aan was. Daags nadien zorgde die alvast voor een fameuze kater en voor zij die zich bij alle gangen lieten gaan ook nog een indigestie...  Een kater en indigestie voor de benen, welteverstaan.

Saturday 10 March 2012

Schoonheid schuilt in een klein hoekje...

Terwijl de crème de la crème in Italië het voorjaar voorbereidt (het is algemeen geweten dat janetten in Italië bezig zijn en de echte mannen in het Noorden bezig zijn. Tirreno Adriatico vs. Parijs-Nice als allegorie, zo je wilt), zijn er - wij, eenvoudige stervelingen - die het zich getroosten om de (mot)regen te trotseren en content zijn met een berg van 60m denivélé, godbetert. Zij het de Bruine Put (lees: Solheide) of de Bosberg: wat een tsjeef is voor Karel de Gucht, is een Kassei voor de flandrien.

Soit, gezwind richting Bosberg met Zach, Bram en een invité, noopten omstandigheden ons aan de Kesterheide er al toe om schrijlings rechtsomkeert te maken. Met dank aan Garmin durfden we het aan om richting Oetingen te togen alwaar de meest fantastische vergezichten ons verrasten om tenslotte het traditionele Bosbergparcours te vervoegen vlak na den Haas. Zelfs Patrick was waarschijnlijk niet op de hoogte van het bestaan van dergelijke Pajotse schoonheid...

Derhalve: met dank aan de onvoorziene omstandigheden..

Thursday 8 March 2012

The day after...

Onder nostalgici wordt het als best practice beschouwd om de dag na een zware rit de benen los te gooien. De BRM200 van Aurore Cyclo valt onder die noemer. Daarenboven zou nog een tweetal paraat geven op zondagochtend in de Walvis en derhalve moesten de GS Fartlek-kleuren - a fortiori - verdedigd worden. Met loden benen en meer lactaat in het lijf dan goed voor een mens is was de plotse verschijning van Dries dan ook meer dan welkom. De afwezigheid van de overige Fartlekkers zullen we maar schuiven op een opgesoupeerd fietskrediet. Slechts weinigen onder ons slagen er niet in om hun rantsoen fietsuren niet op te gebruiken. Hoedanook, Zach, Gorik en Dries hadden enthousiasme te over. Dries zag zijn gloriemoment gekomen om een nieuw traject ter goedkeuring voor te leggen. Na 15km volgt het drieluik Lakenberg, Bruine Put, Solheide. Vervolgens de kasseien van de Dikke Meers. 3km recupereren en dan de Destelheide op (à verifier). Het is belangrijk om van tijd tot tijd onverbiddelijk naar achteren in een peletonnetje verwezen te worden. Het zet je terug met beide benen op de grond. Langs de 7 Fonteinen eventjes flirten met wat ooit de taalgrens was (maar inmiddels de gewestgrens geworden is) en dan schotelde Dries een strook voor waarvoor Stablinsky zou beginnen twijfelen hebben. Carrefour de l'Arbre lijkt opeens veeleer op de klinkertjes van de Champs d'Elysées.

Soms bestaat er zoiets als gerechtigheid op de fiets. Temidden van de woestenij waardoorheen we dokkerden brak Dries' ketting (curieus hoe Paul hierop zou reageren). Pomp, binnenband, stopgerief en kettingpons: ziedaar de EHBO-kit van de kasseivreter. Sur(e)ly, met drie schakels minder is een Long Haul Fucker nog steeds startklaar.

Nog vlug een industriezone erbij lappen, Ittre, en dan vaststellen dat er zowaar gemeentes zijn in onze contreien waar op zondagochtend zelfs geen cafés meer open zijn. Op 20km de helft van de hoogtemeters over de 210km van de dag voordien..

Er zijn zo van die momenten dat je in je medefietsers je meerdere moet erkennen. En dat het wijselijker is om het kanaal en de wind-mee op te zoeken. The day after was er misschien teveel aan.

Tuesday 6 March 2012

BRM 200 Anderlecht - Solre-le-Chateau - Anderlecht

D'r zijn er toch een aantal van GS Fartlek die een beetje ambitie aan de dag leggen. Of het nu een Paris-Roubaix is (begin juni, 210km waarvan 50 op kasseien) of de Arc-en-Ciel (begin juli, 800km, 19000 hms) of nog iets anders (het eerste wat mij te binnen schiet is het ego): enige trainingsarbeid is aangewezen als die ambitie wil gerealiseerd worden. Enter Rudi, Christian, Fabrizio, Jan, Axel, Kieron, Geert en Bruno.

De BRM200 van zaterdag 3 maart 2012 georganiseerd door het Anderlechtse Aurore-Cyclo was dit jaar de eerste externe activiteit waar GS Fartlek het vermocht om middels een collectieve prestatie van zich te laten spreken. Ter herinnering: een B(revet)R(andonneur)M(ondial)200 is een rit van 200km die afgelegd wordt volgens een reglement dat opgelegd wordt door de Audax Club de Paris. Bestaat ook in een 300, 400, 600 en zelfs een 1200-versie.

Na 10km een eerste lekke band zonder dat het peloton zich inhield (en van volgauto's was ook al geen sprake). Vervolgens werd er letterlijk een lijk opgevist. 10km verder werd de eerste coureur met de ambulance afgevoerd (geen idee hoe hij er aan toe is. Een goed herstel is hem toegewenst). Nog eens 10km verder haalde hier en daar een Fartlekker het in zijn gedachten om eventjes kop te doen zonder zich rekenschap te geven van de verwachting dat een randonneurpeletonnetje doorgaans compact blijft - een grupetto in de vlakte behoort in dat milieu tot de geplogendheden.
Hoedanook, een parcours om vingers van af te lekken: Bois de Houssière, Strépy-Branquinho (alwaar men erin slaagde een brug te slaan tussen mode en wafelijzerpolitiek), Canal du Centre, ophaalbruggen uit vervlogen tijden, cafés waar de stil is blijven stiltstaan. De Samber over en dan verder in het stroombekken van de Solre. Dit alles licht glooiend (op het eind stonden ongeveer 1150 hoogtemeters op de teller) . Het keerpunt - Solre-le-Chateau, waar de Solre lijkt te ontspringen - baadde in een zonnetje en de uitbaatster van het café in de schaduw van de kerktoren genoot zichtbaar van de bende 50-jarige adonissen. Een blij weerzien met Rudi en Christian.


Van een peleton schoot op de terugweg niet veel meer over: de renners uit de eerste rit in lijn uit Parijs-Nice 2012 hadden hun inspiratie duidelijk zaterdag opgedaan. Van het plan om er een Long/Slow/Distant trainingsritje van te maken kwam uiteindelijk niets in huis. In plaats van de hartslag niet boven de 160 te laten gaan, is die nooit ònder de 160 gegaan. De lekke band van Jan kon op ongewoon veel solidariteit rekenen. Of was het opportunisme? Het sadistische ommetje (richting Feluy i.p.v. Ronquières) kon er nog net van af - wel een mooie gelegenheid om wat te trichen. Finaal was - naar gewoonte - de chaos compleet: Axel kwam aan in Pede, Kieron zat ook in Anderlecht, Rudi was al een halfuur op de rest aan 't wachten in de Walvis,...

Meer foto's en een uitgebreider verslag bij de sympathieke organisatoren.