BRM 200 Anderlecht - Solre-le-Chateau - Anderlecht

D'r zijn er toch een aantal van GS Fartlek die een beetje ambitie aan de dag leggen. Of het nu een Paris-Roubaix is (begin juni, 210km waarvan 50 op kasseien) of de Arc-en-Ciel (begin juli, 800km, 19000 hms) of nog iets anders (het eerste wat mij te binnen schiet is het ego): enige trainingsarbeid is aangewezen als die ambitie wil gerealiseerd worden. Enter Rudi, Christian, Fabrizio, Jan, Axel, Kieron, Geert en Bruno.

De BRM200 van zaterdag 3 maart 2012 georganiseerd door het Anderlechtse Aurore-Cyclo was dit jaar de eerste externe activiteit waar GS Fartlek het vermocht om middels een collectieve prestatie van zich te laten spreken. Ter herinnering: een B(revet)R(andonneur)M(ondial)200 is een rit van 200km die afgelegd wordt volgens een reglement dat opgelegd wordt door de Audax Club de Paris. Bestaat ook in een 300, 400, 600 en zelfs een 1200-versie.

Na 10km een eerste lekke band zonder dat het peloton zich inhield (en van volgauto's was ook al geen sprake). Vervolgens werd er letterlijk een lijk opgevist. 10km verder werd de eerste coureur met de ambulance afgevoerd (geen idee hoe hij er aan toe is. Een goed herstel is hem toegewenst). Nog eens 10km verder haalde hier en daar een Fartlekker het in zijn gedachten om eventjes kop te doen zonder zich rekenschap te geven van de verwachting dat een randonneurpeletonnetje doorgaans compact blijft - een grupetto in de vlakte behoort in dat milieu tot de geplogendheden.

Hoedanook, een parcours om vingers van af te lekken: Bois de Houssière, Strépy-Branquinho (alwaar men erin slaagde een brug te slaan tussen mode en wafelijzerpolitiek), Canal du Centre, ophaalbruggen uit vervlogen tijden, cafés waar de stil is blijven stiltstaan. De Samber over en dan verder in het stroombekken van de Solre. Dit alles licht glooiend (op het eind stonden ongeveer 1150 hoogtemeters op de teller) . Het keerpunt - Solre-le-Chateau, waar de Solre lijkt te ontspringen - baadde in een zonnetje en de uitbaatster van het café in de schaduw van de kerktoren genoot zichtbaar van de bende 50-jarige adonissen. Een blij weerzien met Rudi en Christian.

Van een peleton schoot op de terugweg niet veel meer over: de renners uit de eerste rit in lijn uit Parijs-Nice 2012 hadden hun inspiratie duidelijk zaterdag opgedaan. Van het plan om er een Long/Slow/Distant trainingsritje van te maken kwam uiteindelijk niets in huis. In plaats van de hartslag niet boven de 160 te laten gaan, is die nooit ònder de 160 gegaan. De lekke band van Jan kon op ongewoon veel solidariteit rekenen. Of was het opportunisme? Het sadistische ommetje (richting Feluy i.p.v. Ronquières) kon er nog net van af - wel een mooie gelegenheid om wat te trichen. Finaal was - naar gewoonte - de chaos compleet: Axel kwam aan in Pede, Kieron zat ook in Anderlecht, Rudi was al een halfuur op de rest aan 't wachten in de Walvis,...

Meer foto's en een uitgebreider verslag bij de sympathieke organisatoren.