Arc-en-Ciel 2012, rit 2

De rit van gisteren was natuurlijk geen kattenpis. Maar pas vandaag zou het serieus worden... Now we're talking business. Het zou onkies zijn om de prestaties van deze of gene fartlekker eruit te lichten omdat daarmee aan gene of deze fartlekker oneer zou aangedaan worden. Tenzij alle prestaties onder de loep zouden genomen worden. Maar daaraan heeft niemand een boodschap.

Een geanonimiseerde prestatie moet evenwel wel kunnen, al was het maar om op een eenvoudige wijze een idee te geven van wat voor kiloJoules er verbrand werden.


Mouans-Sartoux / Saint-Martin-Vésubie, met andere woorden. De rit kwam neer op:
1. een panoramisch opwarmertje doorheen de Gorges du Loup.
2. duizend meter klimmen, gevolgd door 1000 meter afdalen (onderweg een aantal Sky-renners tegengekomen. Uran was er één van. En er heerst een vermoeden dat Flecha er ook tussen zat. Fietsuitrustingen met slechts één sponser: het getuigt van grote klasse).
3. een 20-tal kilometer door heen de Gorges de la Vésubie. Adembenemend.
4. duizend meter klimmen naar Saint-Martin-Vésubie.
5. een pesterijtje vanwege de organisator bestaande uit 500 meter klimmen over 7 kilometer.

Door nog een paar schermutselingen onderweg kwamen we uiteindelijk uit op een totaal van 3000 hoogtemeter met als verzwarende factor het gegeven dat de eindbestemming bijna 1000 meter hoger lag dan de startlocatie. De cola en andere zoetigheden komen ons stilletjes aan de strot uit, maar zonder overleef je die afstanden niet, natuurlijk.

Vermeldenswaardig is tot slot het voortreffelijk hotel waar we aanbeland zijn. De tijd is er duidelijk blijven stilstaan, maar de charme is onbeschrijflijk. De maaltijden waren helemaal afgestemd op een regime wielrenners waardig. Vive la Châtaignerie.