Vertrek was vanuit het randje van de Chianti en dan kronkelend naar het zuiden. De drukte op de wegen was best OK. De kwaliteit van de wegen ook. We hadden erger verwacht. De verandering van het landschap was treffend. Aanvankelijk veel nijdige klimmen, veel bossen. Rotsachtig. Naast de steile korte klimmen die fameus pijn deden, waren er een tweetal serieuze klimmetjes die ons tot 550 en 750m hoogte brachten. Gaandeweg werd het landschap meer glooiend of vlak. Daar had de wind ook vrij spel. Vandaag was dat in ons voordeel. Zonder echte cols te hebben moeten oprijden en met een groot aantal vlakke stukken, zijn we toch aan 3000 hoogtemeters geraakt. Bizar.
Eerste 23km waren verschrikkelijk zwaar. Dat is niet direct af te lijden uit de hoogteprofielen (zie strava, hierboven). Na 82 km waren er al 2200 hoogtemeters afgemaald. Da's niet echt van mijn gewoonte.
Met 10 deelnemers aan het sportieve luik, wordt het moeilijk om in een peletonnetje te rijden. Dries en Geert mogen dan ook als helden omschreven worden als je erbij stilstaat dat ze de kalvarietocht van vandaag telkens in hun eentje afgelegd hebben (slim van hen om niet bij elkaar te blijven). Dries' blunder van de dag was dit keer het missen van een ravitaillement. 't Zal hem leren om per se alleen te rijden. Maar anderzijds blijft hij zo tenminste de Fartlek-traditie trouw. Aan de aankomst waren het trouwens allemaal eenzaten die de streep over strompelden.
Van het voornemen om vandaag niet boven de 270 Watt te gaan en onder hartslag 144 te blijven, kwam overigens ook niet veel in huis. En dan is er dat nieuwe persoonlijk record van 1250 Watt. Vreemd genoeg gebeurde dat in een afdaling bij het inhalen van een auto (2u42 ver in de rit).
Hopelijk zijn mijn beste pijlen nog niet verschoten...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.