Arc-en-Ciel, etappe 5: Vescovado - Volterra

Net zoals gisteren opnieuw een prachtige rit. Met als nieuwigheid vandaag dat het heet was. Héél heet. Na een slipper in de eerste afdaling in een poging om aansluiting te krijgen met de twee primussen, besloot ik wijselijk om niet langer aan te dringen en samen met mijn achtervolgers verder te rijden (Fartlekkers Geert & Dries en Bodart Roger). 't Is tot slot van rekening geen wedstrijd. Het liet toe om zich des te meer te vergapen aan de onwaarschijnlijke vergezichten die na elke bocht opdoken.

De rit van vandaag was best wel pittig. Een achttal hellingen zorgden voor ruim 2700 hoogtemeters. Dit keer stuk voor stuk hellingen die aanvaardbare hellingspercentages hadden. Op één helling na. Een hors catégorie van 5km met een gemiddelde helling van 6,5%. Bizar. Op papier zou je denken dat het eerder om een rode klim gaat (in de Arc-en-Ciel zijn er groene, gele, rode en hors-catégorie klimmen). Er zat dus ergens een addertje onder het gras. Bij het naderen werd één en ander duidelijk: een strook van 12% en dan een flauwe afdaling. Vervolgens een opeenvolging van haarspeldbochten die weer telkens tegen de 12% aanliepen. Gelukkig waren de stukken tussen de haarspeldbochten minder steil, maar om ons toch wat te doen afzien, was er voor een héél slecht wegdek gekozen. Maar o zo mooi! Ga zelf maar na (er is een link naar Google Streetview: http://app.strava.com/segments/2191606).



Het was een kwestie van sparen voor de laatste drie hellingen. Leuk als je tot de vaststelling komt dat je hartslag tijdens het afdalen tot 64 zakt (km 73). Da's al een goed teken. Het was ook terug mogelijk om op de steilere hellingen de hartslag terug omhoog te krijgen. Geert en Dries overstegen andermaal zichzelf. Heel knap als je erbij stilstaat dat hun aantal trainingskilometer zich tussen de helft en een derde van mijn afstand bevindt. Om dan nog te zwijgen van het extra gewicht dat Dries meezeult (zijn fiets is niet bepaald licht). Op de finale helling naar Volterra schudde Dries een onwaarschijnlijke demarrage uit zijn benen. Het was maar dankzij zijn halsstarrige weigering om moderne technologie te gebruiken dat hij te remonteren was. Hij had geen idee hoe lang de klim nog zou duren... 't Zal hem leren.