Arc-en-Ciel 2015, etappe 2: Col de l'Homme Mort, Col de Soubeyrand

Het was bang afwachten hoe groot de tol zou zijn die te betalen was voor de bijna onmenselijke hitte waarin de rit van gisteren moest afgelegd worden.

De toerist

De toerist zag dat het goed was...  Een beetje schermutselingen tot voorbij Flassans.  Dan was het de beurt aan de eerste van drie redelijk serieuze cols die vandaag moesten bedwongen worden.  Alweer die verzengende hitte, natuurlijk.  Klassieke Provençaalse taferelen met pittoreske dorpjes, nerveuze chauffeurs, veel bossen en de Mont Ventoux die om de haverklap opduikt.

Na die eerste serieuze col volgde van km 45 tot 55 wat op en af op de heuvelkam waarna een leuke afdaling volgde naar Sault.  Sault ligt al ongeveer op 750m hoogte en dus was de beklimming van de Col de l'Homme Mort op 1250m hoogte niet te zwaar (afgezien van temperaturen die tot de 40°C gingen).

Het uitzicht in de afzink van de Col de l'Homme Mort richting Montbrun-les-Bains behoort tot het mooiste dat ik al in Frankrijk gezien heb.  Laat die Mont-Ventoux links liggen en zoek het wat Oostelijker op!

De Gorges de l'Aulan (gevolgd door de Col de l'Aulan) waren ook al adembenemend.  De laatste smeerlap van de dag was tot slot de Col de Soubeyrand.  Aanvankelijk niet echt boeiend, maar vanaf de laatste 2,5 km was het zicht op de vallei die we aan het verlaten waren best wel knap.  De finale afzink naar Rémuzat was dikke fun.

Tot slot het hotel... Tja... Hoe begin je eraan?  Eigenlijk is het een soort van vakantiekamp.  De gemiddelde leeftijd van de gasten (de deelnemers aan de Arc-en-Ciel niet meegerekend) is waarschijnlijk tussen de 70 en de 80 jaar.  De animatoren doen hun best om wat ambiance te scheppen.  Ze hebben waarschijnlijk niet alleen een diploma van animator, maar ook een diploma waarmee ze hebben aangetoond dat ze mensen kunnen re-animeren...  Met veel aandacht hebben we de jeux de l'apéro gevolgd, het dagelijks half-uurtje seventies disco in openlucht en dadelijk gaat Dries de dansvloer op in de Soirée Dansante.  Clo-clo en Village People zijn al de revue gepasseerd.  Nu weerklinkt de Lambada en subiet beginnen de slows waarschijnlijk.  Dries lijkt mij al in zijn nopjes bij het gedacht alleen al.

De fietsers

Geen numeriek geëmmer vandaag.  Tenzij dat bij nader inzicht de helft van de fartlekkers toch eerder naar berggeiten neigen.  Een vreemde vaststelling.  Dus drie van 71kg en drie van ongeveer 80kg...

Bas heeft niet zot gedaan en heeft zich tot de randonneurs-rit beperkt.  Morgen zal hij vliegen.  Dries wouw nog wat yoghurt verpatsen en reed derhalve aan een rustig tempo de rit uit.  Gorik doseerde voortreffelijk, Axel wou niets meer forceren op de laatste helling en dus kwamen Sven, Bruno, Axel en Gorik met kleine tussenpozen in die volgorde over de streep.  Verdienstelijk, me dunkt.